ఏకాంతం (ప్రేమ కవిత)

నా ముందు కురిసిన తన సిగ్గు నాకు తెలిపే
దించిన చూపులు ఆమె నోట మాట పలికే
బుగ్గన సొట్ట నన్ను కవ్వించి మురిపించి
ఒంటరి సుందరి ఊరించి మైమరిపించి

పెదవి అందుకోలేని చిన్నారి గడ్డం
కాకూడదు మొమాటం మన ముద్దులాటకడ్డం
సన్నటి పొడుగాటి మెడ, తెచ్చెను నీ వాలు జడ
నువ్వు నేను పంపిన మన మేఘ సందేశం

ఒంటరి తనము నిండిన తోడు లేని మనసుకి
తాకిన గుండెల వెచ్చటిదనమే సంపతి
అందీ అందని నడుము నా చేతులు వెతకగా
వాలిననీ శిరసు నా భుజాలు తాకెగా

ఏకాంతం, సాయంత్రం, తెల్లటి వెన్నెల స్నానం
మన మధ్యన చేరలేక చల్లటి చిరుగాలి కోపం
పడుకున్న కోరికల మేలుకొలుపు గానం
తిరిగి రాని ఈ సమయం కాలమిచ్చిన అభయం.